Eugen Finck is een minder bekende Duitse filosoof en wat mij betreft onterecht. Zijn toon is helder en vrij van jargon waardoor zijn werken heel toegankelijk zijn. Spelen is één van zijn centrale thema’s in zijn filosofie. In “Oase des Glücks “ vraagt Finck zich aan het eind af of spelen pas begrepen kan worden als we verder kijken dan de menselijke context en ook het imaginaire betrekken. Hij vervolgt dat er ook een meer alledaags woord voor het imaginiare is, namelijk “schijn “. Om vervolgens te verzuchten dat de grootste vragen en problemen in de filosofie verstopt zitten in de meest alledaagse woorden en dingen!
Dat kan zo zijn, maar omgekeerd is dan ook waar. De meeste alledaagse begrippen waar we vertrouwd mee zijn, bieden de ruimte om met de grootste vragen van de filosofie aan de slag te gaan!